Równi w pracy, ale czy równi w płacy?
Choć prawo gwarantuje kobietom i mężczyznom takie samo traktowanie w miejscu pracy, to w praktyce bywa z tym różnie. Na szczęście coraz więcej organizacji wprowadza mechanizmy zapewniające równouprawnienie.
Problemy z dyskryminacją pracowników ze względu na płeć dotykają przede wszystkim kobiet. Mimo coraz liczniejszej reprezentacji pań w kadrze kierowniczej, zjawisko luki płacowej czy deprecjonowania ich umiejętności nie zniknęło. Według raportu ”Gender Gap po polsku 2020”, aż 42,6 proc. kobiet spotkało się z umniejszaniem ich kompetencji zawodowych ze względu na płeć, a 37,6 skarżyło się na bagatelizowanie ich zasług. Polki zwracają też uwagę na różnicę w płacy za pracę wykonywaną na tych samych stanowiskach. Według danych Eurostatu dysproporcja ta w Polsce wynosi około 8,5 proc. na korzyść mężczyzn i choć jest niższa niż średnia unijna, to wzrosła ona w naszym kraju w ciągu 10 lat dwukrotnie.
Kobiety mają trudniej
Wiele przyczyn składa się na różnice w grubości portfela Polek i Polaków. Znaczna liczba kobiet pracuje w zawodach o niskim przeciętnym wynagrodzeniu. Według danych GUS 80 proc. pracowników w sektorze zdrowia i socjalnym stanowią kobiety. Jednocześnie, największa luka płacowa występuje na stanowiskach zarządczych i menedżerskich. Według danych z 2017 w Unii Europejskiej bycie mężczyzną w kadrze kierowniczej gwarantowało aż o 23 proc. wyższe zarobki niż w przypadku pań. Sprzyja temu brak transparentności wynagrodzeń. Pojawia zjawisko tzw. szklanego sufitu, czyli blokowania awansu kobietom na lepiej płatne stanowiska. Panie postrzegane są przez pryzmat macierzyństwa, a związany z tym urlop wielu pracodawców traktuje jako zagrożenie. Ponadto kobiety tradycyjnie obarczane są licznymi nieodpłatnymi obowiązkami związanymi z wychowywaniem dzieci i prowadzeniem gospodarstwa domowego. Dochodzą do tego stereotypy i uprzedzenia utrudniające zawodowe realizowanie się kobiet w niektórych branżach.
Narzędzia wspomagające równouprawnienie
By wyrównać szanse pań na rynku pracy, potrzeba działań na wielu polach. Do pozytywnych praktyk stwarzających bardziej przyjazne środowisko dla pracowniczek zalicza się umożliwianie pracy zdalnej, elastyczne godziny pracy, czy ułatwienia w przechodzeniu na niepełny etat. W niektórych krajach wprowadzono rozwiązania systemowe dążące do zasypania luki płacowej. Obligują one pracodawcę do prowadzenia audytu płac pod kątem płci i informowania pracowników o różnicach dostrzeżonych w wynagrodzeniach. Ponadto ważny jest dostęp do instytucji zapewniających opiekę nad dziećmi i osobami zależnymi oraz promowanie partnerskiego modelu rodziny, w którym mężczyźni biorą udział w wychowywaniu potomstwa i zajmowaniu się domem.
Edukacja równościowa młotem na dyskryminację
Kluczowa w walce z nierównością płciową w miejscu pracy jest praca u podstaw, czyli uświadamianie młodych ludzi o prawie do jednakowego wynagrodzenia za tę samą pracę oraz wyrugowanie z życia publicznego szkodliwych stereotypów na temat płci. Właściciele firm powinni zbadać czy w swoich działaniach nie kierują się uprzedzeniami i stereotypami. Warto zebrać informację u źródła i spytać swoich pracowniczek, jak problemy równości w pracy wyglądają z ich perspektywy. Być może skutecznym rozwiązaniem w danej organizacji może okazać się wprowadzenie parytetów, bądź równych płac.
Równość płciowa warunkiem zrównoważonego rozwoju
Warto pamiętać, że zlikwidowanie nierówności między płciami jest jednym z celów, które postawiła sobie ludzkość w ramach Agendy 2030. >>> O działaniach, jakie na tym polu podejmuje bank BNP Paribas w swoich strukturach przeczytasz w magazynie Kobieta i Życie
